Formidable

Dinsdag 30 september, Marrakech.
Vandaag is de dag,en gaat het gebeuren, we gaan naar Marokko! Omdat mijn ouders, Frans en Jo afgelopen mei 50 jaar getrouwd waren, neem ik ze mee naar Marokko voor een week. Michel brengt ons naar Eindhoven airport, er vertrekken tegenwoordig ook vluchten vandaan naar Marokko. We gaan bijna zonder problemen de security door, alleen Jo moet een te grote fles zonnebrand creme achterlaten. Ach ja, daar komen we wel overheen! Het nagelschaartje mag dan wel weer mee, gefixeerd als ze zijn op vloeistoffen. Door de douane moeten we wel erg lang wachten. De vlucht naar London Stansed die later dan de onze zou vertrekken is allang de lucht in als wij nog steeds in die vertrekhal zitten zonder dat er enige actie te bespeuren valt.
Maar goed, een uur later dan gepland gaan we dan toch de lucht in. We zien de kerk van Oerle onder ons, en de nieuwe randweg van Oerle, en daarna winnen we snel hoogte. het vliegtuig is afgeladen vol, inclusief krijsende kinderen. Tja, houd ze maar eens stil gedurende de 3,5 uur durende vlucht. Tegen de tijd dat ze in slaap zijn gevallen naderen we Marrakech. Het is dan rond 23 uur en pikdonker buiten, maar daardoor zie je de lichtjes des te beter. Geland op Menara airport in Marrakech, we lopen naar de terminal en sluiten aan in de lange rij van immigration. Waren hier 6 jaar geleden nog maar 8 immigrationdesks, nu zijn het er maar liefst 24! Er komen steeds meer mensen naar deze prachtige stad, steeds meer mensen ontdekken hoe “magisch” Marokko kan zijn. Een goed bewaard geheim, dat je eigenlijk niet met jan-en-alleman wil delen. Na de immigration door naar de aankomst hal. Hier staan een heleboel mannetjes met bordjes te wachten op hun gasten. In eerste instantie zien we onze chauffeur ook helemaal niet, maar hij zit op een bankje te suffen en hij houdt een papier met mijn naam er op vast, dus het moet ‘m toch zijn. ” Ahh, welcome to Morocco lady! ”
In een luxe grote minibus rijden we naar de medina. De grote Koutoubia moskee, een herkenningspunt in de medina doemt voor ons op, er achter ligt het bekende Djemna-el-Fna plein. Door een wirwar van straatjes bereiken we dan eindelijk onze bestemming.Hier wacht Hussein, de manager van Riad Ma’ab op ons. Onze koffertjes gaan in een handkar en we lopen naar de riad. Vanaf het moment dat we binnen komen weten we meteen; dit is formidable! Een klein paleisje, sfeervol verlicht door oosterse lampen en kandelaars. Een kleine fontein met rozenblaadjes in het midden, bogen en cederhouten deuren, alles is perfect in orde! We slapen in een prachtige kamer met heerlijke bedden met crispy wit linnen bedde goed. Er is ook een airconditioning, wat wel lekker is met die hitte. Inmiddels is het half 1 en gaan we vrijwel meteen slapen. Morgen maar eens verder kijken waar we nu terecht zijn gekomen…….vooralsnog in een sprookje uit 1001-nacht!

Last minute souk bezoek

Dinsdag 7 oktober, Oerle. Voor de allerlaatste keer deze reis worden we wakker in de Chichaoua kamer in Riad Ma’ab. Tja, dit sprookje kan niet eeuwig blijven duren, het is vandaag tijd om weer naar huis te gaan………Ontbijt op het dakterras, met de heerlijke Marokkaanse vierkante griesmeel- pannekoekjes (Smemen), lekkere koffie en fruit. We hebben alle spullen al ingepakt, de breekbare spullen in de handbagage en de rest in de tas die we inchecken.

Hussein legt ons uit hoe we bij een bepaald lampenwinkeltje kunnen komen, waar ze zelf altijd lampen halen. We zijn namelijk nog op zoek naar bovenkanten voor de aangeschafte lampen van Lianne. We lopen langs het chique Cafe Arabe de souk in, het is eigenlijk vlakbij. Onderweg passeren we dan ook weer de Zaouia Sidi Abdel Aziz, de tombe van  een van de 7 heilige marabouts die Marrakech rijk is. De mensen komen hier om offers te brengen en te bidden. We mogen er niet naar binnen, als niet-moslims, maar we kunnen wel een blik naar binnen werpen door een openstaand raam. Dan komen we aan bij “El Fanous Kermous”, het lampenwinkeltje van Yussuf en Ahmed. Ze gaan net open, Yussuf hangt net de lampen buiten. Wow, wat een prachtige spullen hebben ze hier, ze zou zo de hele winkel mee naar huis willen nemen. Yussef kan ons inderdaad helpen aan de bovenkanten van de lampen maar hij heeft er maar eentje hier in de winkel. We kunnen wel even meelopen naar de andere winkel, een paar straten verderop in de wolververs souk. Ook weer een winkel met de meest fantastische lampen, en een verzilverde badkuip! Nadat we ook nog ophang kettingen voor de lampen hebben geregelt valt ons oog

op prachtige plafonieres, maar je kunt ze ook aan de wand hangen. Met een lamp er achter krijg je een diffuus sterrenpatroon op je muur, echt super. We besluiten ter plekke dat die lampen echt aangeschaft moeten worden voor thuis. We kopen 2 dezelfde, eentje voor Oerle en eentje voor bij Frans en Jo.

Nu alleen nog een beetje onderhandelen. Dit is een wat chiquere zaak (je kunt hier met de creditcard betalen) , dus onderhandelen is dan meestal erg moeizaam, maar we krijgen er een mooi bedrag af, en de bovenkanten en kettingen er als gift nog bij. De vraag is alleen hoe we dit mee gaan krijgen, maar dat is van latere zorg…

In een cafeetje drinken we koffie, en bij een zaakje kopen  we nog riemen, en ergens anders nog een paar potten creme met arganolie. We haasten ons dan terug naar de riad, voor een laatste bak koffie. De nieuw aangeschafte lampen blijken warempel net in de handbagage te passen, het kan niet beter. Dan is het tijd om afscheid te nemen van Hussein, Sana en Murad. Wat een hartelijke, behulpzame mensen! Met de taxi naar Menara international airport. Net zoals op de heenweg, vertrekt onze vlucht weer een uur te laat. Dat blijkt te komen omdat het vliegtuig waar we mee terugvliegen te laat aankomt, en daardoor onze vlucht automatisch ook vertraagd zal zijn.

Onderweg zien we duidelijk de overgang van Afrika naar Europa, de straat van Gibraltar lijkt erg smal vanuit grote hoogte. Het is al donker en het regent als we landen in Eindhoven. Er is ook net een vlucht uit Lourdes geland, en er zijn veel mensen in rolstoelen. Zij krijgen voorrang met de bagage. Michel is ruim op tijd en brengt ons terug naar huis. We kunnen terugkijken op een zeer geslaagde reis. We zijn maar een week weg geweest maar hebben dingen gezien en meegemaakt voor een heel jaar! En wie weet komen we nog een keer terug in het bijzondere Marokko, “Insja’allah!”

Klik hier voor de fotoset Marrakech set 3

Broodje schaap

Dag 1 dinsdag 15 juli

Van Dusseldorf naar Marrakech. Toen we net na het middaguur in Dusseldorf Weeze arriveerden stond er al een hele rij om in te checken. Niet dat de balie al open was, dat niet. Een vluchtige blik over de mensen; veel, heel veel Marokkaanse families met heel veel kinderen. En waarempel ook nog enkele gezinnen en een stelletje dat gaat backpacken net als wij. Het vliegtuig van Ryanair was volgestouwd tot de laatste stoel. Er waren 10 baby’s aan boord. De ene krijste nog harder dan de andere. Ook de andere marokkaanse kinderen lieten zich luid en duidelijk horen. Ondertussen werden ze door hun mama’s continue volgestouwd met snoep, snoep en nog eens snoep. Als dit een voorproefje wordt van wat ons nog te wachten staat hebben we nog wat in petto………. Toen we landden op Menara Airport gingen we eerst op zoek naar een pinautomaat en vervolgens naar vervoer. In de Lonely Planet en op borden stond aangegeven dat een rit naar het centrum 60 dirham zou kosten. Forget it! Ze wilden stuk voor stuk 150 dirham, zonder blikken of blozen. Onderhandelen was er niet bij. Dus namen we de bus die naar het Djemnaa el Fna plein ging. Vervolgens met bus nr 2 voor 2 dirham per persoon naar de Bab Tarzout. Na 5x de weg te hebben gevraagd en de steegjes steeds nauwer en donkerder werden kwamen we toch aan bij Riad el Filali. We werden er zeer hartelijk ontvangen door Achraf en traden dit kleine paleisje binnen. Een lekker kopje muntthee en heerlijke nootjes (amandelen en pistache) stonden op ons te wachten. In verband met een “dubbele boeking” krijgen de kinderen nu voor de eerste 2 nachten de “1001 nacht” kamer. Een echte minisuite met superluxe badkamer, inloopkast en een eigen terras. Wat vervelend zeg! Wijzelf slapen in de “Nomade” kamer, een klein schattig kamertje dat zweeft tussen de eerste en tweede verdieping. Ondertussen was het 9 uur ’s avonds en hadden we nog steeds niks gegeten, dus de sandalen aan en op pad. Het lijkt wel of we middenin de Fata Morgana terecht komen. Piepkleine kleermakerswinkels, kappertjes en bedelaars. Volledig gesluierde vrouwen en een avondmarkt met 2e handskleding en stalletjes met cactusvruchten. We komen bij een klein betegeld restaurantje waar een jongeman een soort sateetjes aan het bakken is. Dat ziet er goed uit! Het hele eethuisje was gevuld tot de laatste tafel dus dat zal wel goed zitten. Maar dit stokjes vlees, is dat kip? Na enig doorvragen blijkt het om schaap te gaan. En meer smaken zijn er niet.Dus gaan we het proberen. Een stokje (brochette) kost 1 dirham (10 eurocent). We krijgen er een half plat brood bij en daar gaat het vlees in. En het smaakt echt lekker! In het donker lopen we weer terug naar de riad, nemen een heerlijke koude douche en gaan plat. Het laatste geluid dat we nog horen is de oproep tot gebed van de nabij gelegen moskee.