Dag 10; Mae Hong Son. De eerste nacht in deze hut. Heel veel “jungle-geluiden” gehoord vannacht. Vogels die naar elkaar schreeuwen, krekels en dan de hut-salamander die zo nu en dan een kreet de nacht inroept. De hut heeft bamboe wanden, en een dak van thung-bladeren. 
Het stuk tussen de wanden en het dak is eigenlijk open, waardoor alle geluiden naar binnen komen. Echt heel apart. We worden dus wakker in Mae Hong Son, het land van de 3 misten. Het hele jaar door hangt hier mist tussen de bergen. In het regenseizoen zoals nu, is het de mist door de (regen)wolken, in de winter de mist zoals wij die kennen, en in de zomer (hier maart, april) de mist van de slash & burn, de wolken van het kaalbranden van de stukken grond. Omdat er hier zo vaak mist is, kunnen de vliegtuigen hier pas na het middaguur landen, in de ochtend is dat te gevaarlijk. Na een heerlijk ontbijt van joghurt en vers fruit 
vertrekken we naar ons eerste doel van vandaag, de Wat Phrathat Doi Kong Moo – tempel, boven op een berg. Louise geeft ons een lift in de jeep naar de voet van de naga-trappen. Deze tempel ligt op 1500 meter hoogte en de trappen gaan schuin omhoog. Zoals haarspeld bochten zeg maar. Tjee, wat een klim, onderweg toch wel enkele keren gestopt voor een ” breath taking vieuw” . Het uitzicht wordt steeds mooier, je ziet nu ook het vliegveldje van Mae Hong Son ( hier landen maar liefst 2 vliegtuigen per dag) In het midden het kleine meertje met de oude Birmese tempels er omheen. Boven aangekomen -puff puff, het zweet gutst langs onze hoofden rusten we eerst maar eens even uit.
Het is extreem warm vandaag, zeker 35 graden. De tempel is helemaal in Birmese stijl, met veel wit en goud en wit beschilderde buddha’s. De versieringen aan deze tempel zijn meest van goud en erg verfijnd. We zagen er ook veel kleine monnikjes in een grote eetzaal. Ze eten maar 2 keer per dag. Na een hele tijd hier te hebben doorgebracht is het tijd voor de afdaling. Beneden bij het meer (nou ja meer, wij zouden het een forse visvijver noemen) zijn nog 2 tempels, de Wat Jong Khlang 
en de Wat Jong Kham. Ook hier zien we weer veel wit en goud. We bekijken ze op ons gemak, 1 van de tempels heeft mooie schilderingen op glas (glass painting) Een ook super hete marmeren tegels rondom de stupa, zo heet dat je je blote voeten bijna brand. Want de schoenen moeten uit, dat begrijp je. Misschien ook leuk om te weten; ik typ dit stukje ook op blote voeten, want zelfs in het internetcafe kom je niet met schoenen binnen. In het Kruntip Restaurant wat gegeten, frietjes met springrolls met uitzicht op de tempels. Toen nog even terug naar het zaakje met houtsnijwerk.
Ik heb hier hele mooie houtsnijwerk panelen gezien, zeer gedetailleerd. Ik heb er enkele gekocht en die gaan we opsturen naar huis. Ze zijn te groot om met de rugzak mee te nemen, dus we zijn erg benieuwd of dit gaat lukken en of dit erg prijzig zal zijn. Terug bij Sang Tong Huts direct het zwembad ingesprongen. Echt super heerlijk water, niet te koud, precies goed. Nog even gepraat met Greet en Wim, een belgisch stel. Hun dochtertje van 6 jaar (Rinse) heeft 3 nachten hier in het ziekenhuis gelegen ivm uitdroging en oorontsteking. Nu gaat het gelukkig weer wat beter met haar en is ze terug bij Sang Tong. ’s Avonds wilden we naar Salween River Restaurant lopen, maar het begon zo enorm te plenzen, dat de paden en wegen veranderden in riviertjes.
Met de jeep naar het stadje, allemaal een regencape aan, want het werd maar niet droog. (de jeep is namelijk maar half overdekt)Niet te geloven, bij Salween hebben ze OOK kipschnitzels voor Ruben! Dat was dus niet moeilijk kiezen. Na enkele uren werd het toch droog, en Sander en Michel besloten terug te lopen. Sander wilde zijn hoofdzaklamp uitproberen en het paadje (nu riviertje) bij Sang Tong Huts was hier erg geschikt voor. In de Treetop hut nog wat kaarten geschreven (jaja ze komen er aan) en toen allemaal plat voor de nacht.
Bosch Vertrekt 
Recente reacties