Same same, but different

Dag 9; Soppong – Mae Hong Son. Na een allerlaatste blik op het Little Eden Guesthouse deden we de rugzakken weer om. Het is niet zo ver lopen naar de bushalte, maar een metertje of 300. De bushalte is onder een grote boom, met houten banken eronder.  Je kunt niet echt zien hoe laat de bus langskomt, maar hij schijnt rond 10 uur langs te komen. Inderdaad, het was maar goed dat we op tijd waren, want even na half 10 kwam ie al aanzetten. Hupsakee, alle rugzakken er in en zoek maar een plekje.  Er was nog plaats genoeg. Dit is de local bus, het gewone openbaar vervoer zeg maar. De ramen en de deur bleven gewoon open tijdens het rijden en er waren 3 fans die op volle sterkte ronddraaiden voor nog meer verkoeling. Deze rit was 65 km en duurde ongeveer 2 uur. Het was wel een enorme aanslag op ons budget, voor 5 personen moesten we maar liefst 180 Bath betalen. ( ongeveer 3,60 euro) Deze bus reed veel trager dan een minibus, je hebt ook veel meer beenruimte. Door het langzame tempo heb je ook veel minder kans om ziek te worden. Dit gebeurde dan ook geheel niet.  (dus same same, but different) Rond het middaguur kwamen we aan in Mae Hong Son. Hoofdstad van de Mae Hong Son provincie. Een leuk, klein en overzichtelijk stadje rondom een meer met Birmese tempels. Het is niet groter dan Knegsel denk ik. We wilden naar het guesthouse lopen, maar we liepen de afslag voorbij, waardoor we een eindje uit de richting raakten. Het was warm en de rugzakken best zwaar voor de kinderen. Toen we aan een mevrouwtje in een piepklein rose auto-tje de weg vroegen, stond ze er op ons persoonlijk weg te brengen. Het auto-tje was zo klein dat ze 2 keer op en neer moest. We vonden het wel super-aardig! Bij Sang Tong Huts werden we verwelkomt door Louise, de Australische eigenaresse. Ook zij was super aardig. Na onze backpacks gedropt te hebben in de hutten kregen we nog een hele rondleiding. De kinderen zitten in Tree Top’s. Dit moet een soort boomhut voorstellen, maar dan anders (same same, but different)Je gaat de boomhut binnen van bovenaf, hij staat op een helling die naar beneden gaat. Het terras is wel 12 meter hoog, je hebt een schitterend uitzicht over het perceel en de rijstvelden helemaal beneden. De badkamer en de hut zijn zeer smaakvol ingericht. De boomhut heeft zelfs een koelkast,  erg handig voor onze blikjes) Wijzelf zitten in Paul’s hut, die staat nog enkele meters hoger dan Tree Top’s. Deze hut is pas nieuw herbouwd en ziet er ook super mooi uit. Smaakvol ingericht in oranje/geel met turqouise. Na een heerlijke douche gingen we met de jeep van Sang Tong Huts naar het stadje (ongeveer 10-15 minuten te voet) We brachten de was even weg, en gingen lunchen bij Salween River Restaurant. Heerlijk eten, zowel thaifood als westers. Voor ieder wat wils dus. Verder hebben we nog wat rondgelopen en in een internetcafe geschuild voor een mega-plensbui. De site is weer bijgewerkt, al duurde het wel lang. Internet is hier enorm traag, vooral het plaatsen van de foto’s duurt een eeuwigheid. ’s Avonds zijn we teruggelopen naar Salween, voor een wederom lekkere maaltijd. Toen in het donker terug naar Song Tong Huts. Het laatste stuk is niet verlicht, je loopt een paadje omhoog op de tast. Onderweg hoor je honderden kikkers kwaken, wat een hele aparte ervaring is. In de hut van de kinderen kunnen we allemaal zitten, en hebben we koel drinken. We hebben nog een potje gekaart, en dat was het dan weer voor vandaag.

Mae Hong Son, land van de 3 misten

Dag 10; Mae Hong Son. De eerste nacht in deze hut. Heel veel “jungle-geluiden” gehoord vannacht. Vogels die naar elkaar schreeuwen, krekels en dan de hut-salamander die zo nu en dan een kreet de nacht inroept. De hut heeft bamboe wanden, en een dak van thung-bladeren.  Het stuk tussen de wanden en het dak is eigenlijk open, waardoor alle geluiden naar binnen komen. Echt heel apart. We worden dus wakker in Mae Hong Son, het land van de 3 misten. Het hele jaar door hangt hier mist tussen de bergen. In het regenseizoen zoals nu, is het de mist door de (regen)wolken, in de winter de mist zoals wij die kennen, en in de zomer (hier maart, april) de mist van de slash & burn, de wolken van het kaalbranden van de stukken grond. Omdat er hier zo vaak mist is, kunnen de vliegtuigen hier pas na het middaguur landen, in de ochtend is dat te gevaarlijk. Na een heerlijk ontbijt van joghurt en vers fruit  vertrekken we naar ons eerste doel van vandaag, de Wat Phrathat Doi Kong Moo – tempel, boven op een berg. Louise geeft ons een lift in de jeep naar de voet van de naga-trappen. Deze tempel ligt op 1500 meter hoogte en de trappen gaan schuin omhoog. Zoals haarspeld bochten zeg maar. Tjee, wat een klim, onderweg toch wel enkele keren gestopt voor een ” breath taking vieuw” . Het uitzicht wordt steeds mooier, je ziet nu ook het vliegveldje van Mae Hong Son ( hier landen maar liefst 2 vliegtuigen per dag) In het midden het kleine meertje met de oude Birmese tempels er omheen. Boven aangekomen -puff puff, het zweet gutst langs onze hoofden rusten we eerst maar eens even uit. Het is extreem warm vandaag, zeker 35 graden. De tempel is helemaal in Birmese stijl, met veel wit en goud en wit beschilderde buddha’s. De versieringen aan deze tempel zijn meest van goud en erg verfijnd. We zagen er ook veel kleine monnikjes in een grote eetzaal. Ze eten maar 2 keer per dag. Na een hele tijd hier te hebben doorgebracht is het tijd voor de afdaling. Beneden bij het meer (nou ja meer, wij zouden het een forse visvijver noemen) zijn nog 2 tempels, de Wat Jong Khlang  en de Wat Jong Kham. Ook hier zien we weer veel wit en goud. We bekijken ze op ons gemak, 1 van de tempels heeft mooie schilderingen op glas (glass painting) Een ook super hete marmeren tegels rondom de stupa, zo heet dat je je blote voeten bijna brand. Want de schoenen moeten uit, dat begrijp je. Misschien ook leuk om te weten; ik typ dit stukje ook op blote voeten, want zelfs in het internetcafe kom je niet met schoenen binnen. In het Kruntip Restaurant wat gegeten, frietjes met springrolls met uitzicht op de tempels. Toen nog even terug naar het zaakje met houtsnijwerk. Ik heb hier hele mooie houtsnijwerk panelen gezien, zeer gedetailleerd. Ik heb er enkele gekocht en die gaan we opsturen naar huis. Ze zijn te groot om met de rugzak mee te nemen, dus we zijn erg benieuwd of dit gaat lukken en of dit erg prijzig zal zijn. Terug bij Sang Tong Huts direct het zwembad ingesprongen. Echt super heerlijk water, niet te koud, precies goed. Nog even gepraat met Greet en Wim, een belgisch stel. Hun dochtertje van 6 jaar (Rinse) heeft 3 nachten hier in het ziekenhuis gelegen ivm uitdroging en oorontsteking. Nu gaat het gelukkig weer wat beter met haar en is ze terug bij Sang Tong. ’s Avonds wilden we naar Salween River Restaurant lopen, maar het begon zo enorm te plenzen, dat de paden en wegen veranderden in riviertjes. Met de jeep naar het stadje, allemaal een regencape aan, want het werd maar niet droog. (de jeep is namelijk maar half overdekt)Niet te geloven, bij Salween hebben ze OOK kipschnitzels voor Ruben! Dat was dus niet moeilijk kiezen. Na enkele uren werd het toch droog, en Sander en Michel besloten terug te lopen. Sander wilde zijn hoofdzaklamp uitproberen en het paadje (nu riviertje) bij Sang Tong Huts was hier erg geschikt voor. In de Treetop hut nog wat kaarten geschreven (jaja ze komen er aan) en toen allemaal plat voor de nacht.